«Himba» είναι μια φυλή στην Αφρική, όπου τα γενέθλια ενός παιδιού δεν υπολογίζονται από τη στιγμή που γεννήθηκε, ούτε καν από τη στιγμή της σύλληψης, αλλά από την ημέρα που το παιδί ήταν μόνο μια σκέψη στο μυαλό της μητέρας του.
Όταν μια γυναίκα αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να κάνει ένα παιδί, πάει μόνη της και κάθεται κάτω από ένα δέντρο, και με ηρεμία περιμένει μέχρι να νιώσει το τραγούδι του παιδιού που θέλει να φέρει στον κόσμο. Μόλις νιώσει το ρυθμό του τραγουδιού, τότε πηγαίνει στον άντρα που θα γίνει ο πατέρας αυτού του παιδιού, του το τραγουδάει και του το διδάσκει. Και όταν κάνουν έρωτα για να συλλάβουν το παιδί τους, κάποιες φορές τραγουδούν το τραγούδι που προορίζεται για το παιδί για να το καλέσουν. Όταν πια η μητέρα είναι έγκυος, διδάσκει το τραγούδι του παιδιού της στις ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού, έτσι ώστε κατά τη γέννηση του παιδιού να το υποδεχθούν με το τραγούδι του.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει, όλοι στο χωριό μαθαίνουν το τραγούδι του ώστε αν για παράδειγμα πέσει και χτυπήσει , τότε κάποιος από το χωριό το παίρνει αγκαλιά και του τραγουδάει το τραγούδι του. Επίσης όταν το παιδί καταφέρνει να κάνει κάτι θαυμαστό ή όταν ανταπεξέρχεται στις τελετουργίες και στις δοκιμασίες της εφηβείας και της ενηλικίωσης, οι κάτοικοι του χωριού τραγουδούν και πάλι το τραγούδι του σαν ένας τρόπο για να τιμήσουν το άτομο αυτό και να το καλωσορίσουν στην κοινωνία των μεγάλων. Σ’ αυτήν την αφρικανική φυλή υπάρχει μια άλλη περίσταση κατά την οποία οι κάτοικοι του χωριού τραγουδούν στο παιδί. Αν κατά τη διάρκεια της ζωή του, προβεί σε κάποιο ατόπημα ή παρεκτραπεί και διαπράξει κάποια αντικοινωνική συμπεριφορά, τότε καλείται στο κέντρο του χωριού ενώπιον όλων των ανθρώπων της κοινότητας, οι οποίοι σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω του. Εκεί αντί για τιμωρία, τού τραγουδούν το δικό του τραγούδι για να του θυμίσουν ποιος είναι.
Αυτό που ισχύει στη φυλή είναι πως η διόρθωση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς δεν γίνεται με την τιμωρία, αλλά με την αγάπη και την υπενθύμιση της ταυτότητας του. Όταν κανείς ακούσει το δικό του μοναδικό τραγούδι, δεν έχει πια καμία επιθυμία ή ανάγκη να πράξει τίποτα που θα βλάψει κάποιον άλλον. Έτσι, μ’ αυτό τον τρόπο πορεύονται στη ζωή τους.
Στο γάμο, τραγουδιούνται τα τραγούδια της ζωής και των δύο παιδιών μαζί, ταυτόχρονα και τέλος, όταν για αυτό το άτομο πλησιάζει η ώρα να φύγει από αυτή τη ζωή, όλοι αυτοί που ξέρουν το τραγούδι του, το τραγουδούν για μια τελευταία φορά.
Μπορεί να μην έχουμε μεγαλώσει σε μια αφρικανική φυλή με ένα τραγούδι που μας τραγουδιέται σε όλη τη διαδρομή της ζωής μας. Σημάδια όμως μέσα μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωή μας «τραγουδούν» και μας υπενθυμίζουν πότε είμαστε σε αρμονία με τον εαυτό μας, με αυτά που κάνουμε, με αυτά που σκεφτόμαστε και πότε υπάρχει παραφωνία. Αν ακούσουμε προσεκτικά, μπορούμε να αναγνωρίσουμε αυτό το μοναδικό μας τραγούδι και να νιώσουμε τη μελωδία που ταξιδεύει μέσα μας και μας καθοδηγεί στη διαδρομή μας.
Ποιο είναι το δικό σου τραγούδι λοιπόν;
[Αφρικανικό παραμύθι]
Πηγή NLP in Greece
