Η διαταραχή αυτή χαρακτηρίζεται από υπερκατανάλωση τροφής τόση που το άτομο να νιώσει ότι δεν αντέχει άλλο να φάει και στην οποία δεν έχει τον έλεγχο. Μετά την κατανάλωση της τροφής το άτομο νιώθει ντροπή ή τύψεις αλλά δεν εκδηλώνει κάποια αντισταθμιστική συμπεριφορά [εμετούς, χρήση καθαρτικών, εκτεταμένη ψυχαναγκαστική άσκηση]. Φαίνεται ότι το άτομο που εκδηλώνει επεισοδιακή υπερφαγία έχει να αντιμετωπίσει και συναισθήματα άγχους, μοναξιάς ή κατάθλιψης. Το βάρος του κυμαίνεται από φυσιολογικό έως επιπέδου παχυσαρκίας.
Αυτό είναι που διαφοροποιεί την Επεισοδιακή υπερφαγία από την Ψυχογενή βουλιμία ότι μετά το υπερφαγικό επεισόδιο το άτομο ΔΕΝ εκδηλώνει κάποια αντισταθμιστική συμπεριφορά – – όπως θα έκανε το βουλιμικό άτομο.
Οι τροφές που επιλέγονται είναι συνήθως
O εύγευστες
O πλούσιες σε άμυλο/υδατάνθρακες, λιπαρά και ζάχαρη
O έχουν χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν είτε στα πλαίσια κοινωνικών εκδηλώσεων [π.χ. γιορτές] είτε για επιβράβευση μιας θετικής συμπεριφοράς δίνοντας το μήνυμα ότι το συγκεκριμένο τρόφιμο ανταμείβει, ανακουφίζει το άτομο ή μπορεί να του προσφέρει κάποιο θετικό συναίσθημα
φαγητό ανακούφισης [comfort eating]
Το άτομο προσπαθεί να καλύψει δυσάρεστα συναισθήματα μέσω κατανάλωσης αυτών των τροφίμων που κάποτε του πρόσφεραν ευχαρίστηση, ικανοποίηση, ηρεμία
ΑΛΛΑ
ο όρος είναι παραπλανητικός καθώς στην επεισοδιακή υπερφαγία μετά την εκτεταμένη κατανάλωση αυτών των τροφών το άτομο όχι μόνο δεν νιώθει ανακούφιση αλλά αντιθέτως νιώθει ενοχές, τύψεις, αποτυχία, αδυναμία χαρακτήρα, κατάθλιψη και αηδία.
Χαρακτηριστικό αυτών των ατόμων είναι το φαινόμενο yo-yo δηλαδή η συχνή αυξομείωση βάρους καθώς το άτομο εκδηλώνει τα υπερφαγικά επεισόδια τα οποία δίνουν τη θέση τους σε στερητικές συμπεριφορές [αυστηρή δίαιτα, μονοφαγία, αφαγία] και αυτές με τη σειρά τους πάλι στα υπερφαγικά επεισόδια και ούτω κάθε εξής.
